اثربخشی مهارت‌های مثبت‌اندیشی بر بهبود رابطه پدر جانباز و دختر وی

چکیده اهداف: کناره‌گیری عاطفی و هیجانی پدر جانباز از فرزندانش در کلیه مراحل رشد روانی آنها، به‌طور مکرر و مستمر آنها را در معرض فشارها و ضربات روانی قرار می‌دهد که باعث کاهش کیفیت زندگی آنان می‌شود. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مهارت‌های مثبت‌اندیشی بر بهبود رابطه والد فرزندی دختران مقطع متوسطه خانواده جانبازان انجام شد. مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل، 30 دانش‌آموز دختر مقطع متوسطه خانواده جانبازان شهر اصفهان در سال تحصیلی 95-1394 به‌شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شده و به‌روش تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش‌نامه ولی فرزندی (فرم پدر) بود. آزمودنی‌های گروه آزمایش، آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی را طی 8 جلسه 60دقیقه‌ای دریافت کردند، ولی گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. پس از اجرای جلسات آموزشی، پس‌آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 16 و آزمون تحلیل کوواریانس تک‌متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: در مرحله پس‌آزمون، میانگین نمره رابطه ولی فرزندی در گروه آزمایش (18.71± 107.66) به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل (11.40±96.53) بود (0.05p<). نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی می‌تواند بر بهبود رابطه والد فرزندی دختران نوجوان خانواده جانبازان موثر باشد. کلیدواژه‌‌ها: